این حادثه زمانی رخ داد که اتوبوس دریایی سوختش تمام شد و ناخدا در تماس با مرکز بنادر و دریانوردی، درخواست سوخت و کمک کرد و پس از آن هم یک شناور نجات به محل حادثه اعزام شد اما درست زمانی که شناور به نزدیکی اتوبوس دریایی رسیده بود و قصد داشت آن را با استفاده از طناب به ساحل منتقل کند، اتوبوس در مقابل چشمان سرنشینان شناور نجات غرق شد و فاجعه رخ داد. سؤالی که مطرح است، اینکه چرا این گروه امداد و نجات که به‌طور منطقی باید از حرفه‌ای‌ترین افراد برای این کار باشند، تجهیزات لازم برای خارج کردن مسافران اتوبوس دریایی از داخل آن را نداشته‌اند.
لازم به ذکر است که گروه امداد و نجات از نامناسب بودن هوا و شرایط جوی اطلاع داشته‌اند زیرا از صبح همان روز مرکز هواشناسی استان هرمزگان عبور و مرور شناورها را به خاطر بدی هوا ممنوع اعلام کرده بود. آیا در این سانحه تنها ناخداست که باید پاسخگو باشد؟ چگونه می‌توان توجیه کرد که گروه امداد و نجات در محل حادثه و قبل از وقوع آن حضور داشته‌اند اما تنها توانسته‌اند 5نفر از سرنشینان اتوبوس دریایی را نجات دهند؟ ظاهرا چند سرنشین اتوبوس که نجات یافته‌اند در آخرین لحظات به دریا پریده‌اند و آیا امکان نجات‌دادن بقیه سرنشینان با همین روش ابتدایی و قبل از وخیم شدن شرایط وجود نداشته است؟
باید یادآور شد که تمامی مسافران جلیقه نجات به تن داشته‌اند و احتمالا کمک کردن به آنها توسط یک کادر امدادی مجهز، کار سختی نباید بوده باشد. آیا به راستی گروه‌های امداد ما برای مقابله با وقایعی به‌مراتب بزرگتر و با بعد انسانی بیشتر تجهیز شده و آماده‌اند؟ این وقایع با ابعاد بزرگتر ممکن است در هر کشوری رخ دهد و نمونه آن غرق شدن کشتی ایتالیایی با بیش از 4هزار مسافر و خدمه است که مدتی قبل رخ داد اما تجهیزات تیم‌ها و گروه‌های نجات در آنجا به حدی بود که این حادثه تنها تعدادی کمی کشته بر جا گذاشت و بقیه آنها توسط گروه‌های امدادی نجات یافتند. بی‌شک اگر شناور امدادی در خلیج‌فارس نیز کاملا تجهیز شده بود، حالا شاید تعداد تلفات حادثه غرق شدن اتوبوس دریایی به 17نفر نمی‌رسید.
*پزشک عمومی
